Cliënt, die werd bijgestaan door zijn raadsman mr Evert Kuiters, raakte na een lang en rijk arbeidsverleden op enig moment werkloos en besloot in overleg met het UWV met behoud van het recht op uitkering om als zelfstandige (ZZP’er) te pogen aan het werk te komen.
Hiertoe was hij bijzonder actief in de diverse netwerken, net als hij dat was voordat hij zijn baan kwijtraakte.
Ondanks het feit dat hij alles open en eerlijk met het UWV had besproken en ook steeds liet zien wat hij deed, werd hij onaangenaam geconfronteerd met de plotselinge opstelling van het UWV dat hij niet alleen zijn (directe) productieve uren moest opgeven maar ook zijn (indirecte) niet productieve uren zoals hij die voornamelijk maakte in de diverse netwerken.
Terwijl cliënt niet anders wist dat hij slechts zijn productieve uren, uren die hij bij een opdrachtgever in rekening zou kunnen brengen, diende op te geven. Iets anders was hem niet verteld maar strookte ook niet met het wezen van de uitkering als inkomensvoorziening.
Een verlies van uitkering terwijl tegenover al die indirecte uren geen vergoeding stond was niet iets waarmee hij rekening hield, het had hem dan wel verteld moeten worden.
Het UWV had hem intussen al gedwongen om de aan hem betaalde uitkering terug te betalen.
Tijdens de procedure werd duidelijk dat er landelijk ongeveer 3000 mensen opeens door het UWV en uiteindelijk door justitie op dezelfde gronden als verdachten van fraude werden gezien, terwijl men juist actief bezig was om uit de uitkeringssfeer te geraken. Vele verhalen, gelijk aan wat cliënt is overkomen, werden daarna opgetekend in de media maar ook doordat de vakcentrale FNV zich er mee ging bemoeien. Vooral ook toen de Nationale Ombudsman op 19 februari 2010 zijn rapport ZZP’ers met een valse start” (rapport nr. 2010/025) uitbracht waarin hij helder en snoeihard concludeerde dat de uitkeringsgerechtigden zich niet konden vertrouwen op informatie van het UWV, de informatievoorziening niet betrouwbaar was doordat er structureel onjuiste informatie werd gegeven. En daarenboven werden de regels door het UWV niet eenduidig uitgevoerd.
Pas in veel later uitgebracht instructiemateriaal werd binnen het UWV op een rijtje gezet dat naast productieve uren er ook rekening gehouden diende te worden met de niet productieve uren. Noch uit foldermateriaal, noch door cliënt in te vullen werkbriefjes was dat ook maar enigszins gebleken.
In veel gevallen is er naast de terugvordering van de betaalde uitkering door het UWV nog een strafrechtelijke veroordeling gevolgd, die veelal onherroepelijk zal zijn geworden.
Voor die gevallen staat dan nog eventueel de weg open tot het vragen van gratie naast het vragen om een ruimhartige herbeoordeling door het UWV van de beslissing tot terugvordering.
Dat laatste zal cliënt uiteraard ook doen, maar is zeker verheugd dat de strafrechter hem niet langer in onzekerheid heeft gelaten door te oordelen als is gedaan. Het betekent het einde van een voor cliënt hele vervelende periode, waarin hij ten onrechte als verdachte is gezien.
@TjallingvdGoot #AnkerenAnkerOpleidingen. Na jaren geven we (eindelijk) weer een cursus straf(proces)recht in de stad Groningen. Da… https://t.co/IvciBv3Dhr
